Een nieuw jaar met nieuwe kansen. Tijd om de deur uit te gaan en ze te gaan zoeken en pakken. Er staan een aantal leuke gesprekken in de agenda, dus ik ben benieuwd!
MVO Nederland
Mijn gesprek bij MVO Nederland heeft niet geleid tot een vervolg. Ik baal daarvan, want dat betekent dat er andere kandidaten blijkbaar beter zijn en ik hou niet zo van verliezen. De andere kant is dat ik er ook erg blij mee ben. Ik zie het als een bevestiging dat ik focus moet houden op waar ik graag een bijdrage aan wil leveren. Werk voor iedereen die wil. Mooie bijkomstigheid is dat MVO Nederland wel verder wil praten over de invulling van de ‘People’ kant binnen hun organisatie en dat ligt me eerlijk gezegd veel beter.
Ondernemen of niet ondernemen?
Bij het brengen van het nieuws aan mijn vrienden en bekenden is de primaire reactie: ‘Hé wat een dapper besluit!’ In een volgend gesprek krijg ik ook andere signalen. Ik krijg vaak terug dat ze me wel zien als een ondernemer en dat ze me niet zo snel in loondienst zien werken. Voor mezelf is het duidelijk, het hebben van een bedrijf met personeel wil ik niet meer. Freelancen, interimmen, ZZPen valt bij mij eerlijk gezegd niet onder de term ondernemen. Deze vormen van werk zijn alleen maar ontstaan omdat ons ontslag stelsel uit het stenentijdperk komt. Het maakt mij dus niet zoveel uit of een organisatie me nu aanneemt of inhuurt.
Politiek
Na mijn besluit om te stoppen met ondernemen reageerden een aantal mensen met de opmerking: ‘Dan ga je nu zeker de politiek in?’ De eerste vier heb ik hard uitgelachen, maar na de vijfde ben ik toch over na gaan denken. Zeker als je daarbij mijn optreden in de vaste kamercommissie Sociale Zaken optelt. Een gesprek waar ik met zweet in de handen aan tafel, maar scherp als een mes aan tafel zat. Aangezien ik nu toch vele wegen aan het onderzoeken ben, ook kijken waar deze weg toe leidt.
De lokale politiek valt voor mij af. Ik heb weleens een raadsvergadering van een gemeente bijgewoond, maar alle discussies over verkeersdrempels e.d. liggen mij niet zo. Dan maar gelijk de Tweede Kamer. Ik zie dan een beeld van stapels met onderzoeken die doorgeworsteld moeten worden; debatten van vele uren over de invoering van het rekening rijden e.d. Niet echt een beeld waar ik warm voor loop.
Ik wil mensen bewegen tot anders kijken en denken. Met de aanstormende vergrijzing (vanaf 1 januari 2010 neemt de beroepsbevolking voor het eerst sinds de 2e wereld oorlog af) bestaat er de noodzaak om anders naar de arbeidsmarkt te kijken. Werkgevers en collega’s kunnen niet langer sollicitanten ‘beoordelen’ op wat ze in het verleden hebben gedaan. We moeten leren om te kijken naar het talent en de potentie van mensen.
Alexander Pechtold
Vorige week de stoute schoenen aangetrokken en mijn zoektocht voorgelegd aan Alexander Pechtold de voorman van D66. Hij heeft mijn beeld van het kamerlidmaatschap direct behoorlijk bijgesteld. Veel praten en overtuigen van mensen, veel te bereiken. Of zoals hij het zelf zei: ‘De plek waar het gebeurt!’ Voor mij een weg waar de eerste verkenningen gaan plaatsvinden…
0 Comments