Als je langere tijd zonder werk zit, wordt je ‘geholpen’ met een re-integratietraject. Elk jaar worden er honderden miljoenen uitgegeven aan dergelijke trajecten. Het resultaat is echter zeer mager; minder dan een derde van de re-integratietrajecten leidt tot een echte duurzame baan. Er gaat dus een hoop geld verloren. Tijd voor verandering lijkt mij!
De gehele re-integratie is aanbod gericht. Budgetten vanuit UWV en gemeenten zijn gekoppeld aan de mensen die weer aan de slag moeten. Re-integratie start dus bij de kandidaat. De hele banenmarkt is echter vraaggericht. Een bedrijf heeft een vacature en gaat op zoek naar een geschikte kandidaat. In de praktijk ontmoeten deze stromen elkaar maar zelden en komen matches maar moeilijk tot stand. Hoe komt dat nou?
In de huidige werkwijze is het re-integratiebureau zowel verantwoordelijk voor het reactiveren als het aan het werk helpen van een iemand. Zorg voor en bemiddeling van een kandidaat zit dus in 1 hand, maar zijn verschillende activiteiten die een totaal andere aanpak vragen. Met de zorgkant zit het vaak wel goed bij re integratiebedrijven, maar de bemiddeling laat meestal veel te wensen over. Het plaatsen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt is namelijk een vak apart. Haal deze twee uit elkaar en ontwikkel eigen specialisaties
Dan de andere kant. Zijn u of ik op zoek naar een baan, dan schrijven wij ons in bij meerdere uitzendbureaus, werving&selectiebureaus en detacheerders. Bij deze bureaus kom je in hun ‘systeem’ en kom je beschikbaar voor een breed aantal bemiddelaars. Zo is er een heel legertje mensen voor je aan de slag om een geschikte baan te vinden. Echter als je in een re-integratietraject zit, gaat slechts 1 persoon bij 1 bureau voor je aan de slag. Dus als het je meer moeite kost om aan een baan te komen, zijn er juist minder mensen en minder bedrijven die je kunnen bemiddelen. Dat is een dubbele belemmering.
Kan het dan anders? Ik stel twee eenvoudige ingrepen voor:
1. Splits het re-integratietraject in re-activering en werktoeleiding. Aangezien deze twee activiteiten zo verschillend zijn moet je ze uit elkaar halen. Zo zorg je er ook voor dat het re-activeringsdeel van de re-integratie kwalitatief uitbesteed en getoetst kan worden. Het werktoeleidingsdeel laat zich dan ook toetsen op output, zijnde plaatsingen in banen.
2. Individuele Plaatsings Bonus. Geef voor het werktoeleidingsdeel een bonus aan de organisatie die voor een duurzame plaatsing zorgt. Maak deze bonus onafhankelijk van een vast bureau zodat meerdere bureau’s ingeschakeld kunnen worden voor de werktoeleiding. Alleen degene die voor een baan zorgt, krijgt de bonus. Deze invulling van de werktoeleiding komt ook tegemoed aan de wensen van ondermeer de uitzendbranche (zie ook rapport Commissie Klaas de Vries) om een bijdrage te leveren aan de werktoeleiding van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Naar mijn idee kan en moet het anders. Op deze wijze komen er meer mensen aan het werk en kost re-integratie een stuk minder.
7 Comments
ron mol · 11 maart 2010 at 12:18
Het gaat al fout bij de regelgeving en de betalingsstructuur richting re-integratiebureau’s.Hoe werkt het bijvoorbeeld met een IRO :
De overheid belooft de re-integratiebureaus 5000 euro bij ene geslaagde re-integratie en slechts 2500 euro bij mislukking ( no cure less pay)
maar re-integrtaiebureaus mogen zelf kiezen wie ze pikken met wat regels.
Wat doen deze bureaus zij pakken een meerderheid uit fase 1 mensen een groep waarvan al wordt verwacht dat deze binnen enkele maanden aan het werk zijn zonder opleiding etc.
dan ene heel klein groepj euit fase 2 opleiding wle nodig wellicht moeilijker plaatsbaar maar te doen binnen een jaar
en dan een piepklein groepje fase 3 mensen die verder van de arbeidsmarkt afstaan. deze groep hebben ze al afgeschreven voor ze binnenkomen.
Voorbeeld uit persoonlijk ervaring Randstad:
10 mensen 6 ww, makkelijk plaatsbaar, 3 fase 2 en 1 fase 3.
mensen komen binnen verplicht sollicitatiecursus ( ik had er al 6 gehad bij andere re-integratiebureaus saillant detail, in mijn vorige baan gaf ik training sollicitatiebrieven en cv’s schrijven)
na deze verplichte kost komt het groepje verplicht iedere woensdagochtend bijeen om achter hele oude pc’s vacatures te zoeken, de begeleider zit boven achter zijn bureau, vragen mag op bepaalde tijden.
Zoals verwacht zijn binnen enkele weken de eerste 4/5 al aan het werk, zelf gevonden , zelf gesoliciteerd ( maar ja Randstad krijgt beloning) een paar weken later volgen de andere 2, en zelfs eentje uit de fase 2 groep.
Kijk hier een slagingspercentage van 70%.
De rest blijft een beetje hangen tot het einde van de IRO 1,5 jaar, dat is nogmaals 3 maal 2500 euro
resultaat in Eindhoven: 3 maal 2500 euro 7500 euro 7 maal 5000 is 35.000 euro. Ik weet nbiet of de sollicitatietraining in dit bedrag zit of dat er andere potjes zijn.
kortom 1 woensdagochtend 42.500.
Aantal groepen 6 of 7 per week.
aantal mensen begeleiding 1 fte. die ook nog zijn eigen werk kan blijven doen, rapporten schrijven etc.
Hoe kan dit?
simpel aanbestedingen gaan altijd naar de grote bedrijven omdat de kleintjes niet kunnen voldoen aan de eisen die worden gesteld, bijvoorbeeld omzetseisen ( waarom?)
Ook de tijdsduur van een IRO 1,5 jaar is voor fase 2 en zeker voor fase3 mensen te kort.
Ik heb vanuit mijn bedrijf voor ongeveer 100 mensen een plaats als zelfstandig ondernemer.
Ik ben met name geinteresseerd in WAJONGers vanaf fase2.
Nee ze worden niet rijk en sommige zullen niet eens 100% uit de uitkering komen maar ze komen wel weer onder de mensen, worden sociaal vaardig, leren , komen in een werkritme, maatschappelijk is het goed. Dit zou voor de moeilijke groepen voldoende moeten zijn maar nee geen enkel re-integratiebureau wil hier aan. Het UWV geeft niet thuis.
Kosten voor het UWV per persoon ongeveer 500 euro. ( zonder re-integratietraject)
Nog een voorbeeld dan maar:
Opleidingen via het UWV, de pot voor WAJONGers en WIA mensen zit vol toch is het krijgen van een opleiding een crime.
Glenn van der Burg · 11 maart 2010 at 12:31
Hi Ron, Dank voor je reactie. Je verhaal heb ik wel vaker gehoord. Ondertussen heeft UWV wel een aantal noodverbanden aangelegd om het systeem te verbeteren. Naar mijn idee ligt er een fundamenteler probleem aan ten grondslag, namelijk de aanbod gerichtheid van het huidige systeem. Pas als je dat aanpakt, kun je een echte verbetering aanbrengen in het systeem.
Alexander Crepin · 11 maart 2010 at 12:37
Beste Glen,
Er is in de afgelopen jaren in een arbeidsmarkt met tekorten nauwelijks geinvesteerd in vernieuwing, anders dan uitbesteding en wat beter toegankelijke websites.
Naar mijn overtuiging komt vernieuwing als de druk op de ketel staat, zoals nu. Dat geldt overigens ook voor de kandidaten die geconfronteerd worden met werkeloosheid in een arbeidsmarkt met overschot.
Pas dan gaan ze echt nadenken over hun eigen verantwoordelijkheid voor loopbaan, inkomens voorziening en levensgeluk. Dat is het moment waarop ze gedwongen worden de consequenties onder ogen te zien en keuzes te maken.
Ik pleit derhalve voor een min of meer “verplichte” 2 jaarlijkse loopbaan APK, waarbij de eigen arbeidsmarkt positie, de eigen employability, de eigen verantwoordelijkheid daarbij aan de orde is. Ik heb e.e.a. verwoord in mijn Talent 2.0 filosofie (http://www.slideshare.net/alhoupart/outplacement-20-defined-explored-explained-1686103)
Groeten,
Alexander Crepin
Glenn van der Burg · 11 maart 2010 at 13:25
Interessant idee. Mooi als preventiemiddel voor werkenden. Geeft alleen nog geen antwoord op de vraag hoe om te gaan met mensen die langs de rand van de arbeidsmarkt staan zoals Wajongers.
Alexander Crepin · 11 maart 2010 at 12:51
Beste GleNN,
excuses voor mijn type slordigheid.
Alexander
ron · 11 maart 2010 at 19:54
Er is geen oplossing.
Als je eerlijk bent kan een ondernemer kiezen tussen iemand met mavo zonder vlekje en iemand met mavo met vlekje.
Men kiest altijd voor mensen zonder vlekje ( uitzonderingen dargelaten) wat je veel ziet is dat de “vlekjes”wel eens worden aangenomen en dan als alle financiele voordelen binnen zijn op straat komen.
Ik heb een plan liggen waarbij mensen als zzp-er starten om zo veel werkervaring op te doen de nodige oleidingen te doorlopen en dan uiteindelijk een keuze maken of ik blijf zelfstandige of ik ga een baan zoeken met een hele hoop bagage waar “normale” werkzoekende ver op achter blijven.
Ook zal het nodig zijn dat het uitbesteden van re integratietrajecten anders gaat, fase 2 en zeker fase 3 mensen hebben goede begeleiding nodig en die moet niet worden uitgedrukt in maanden, no cure less pay maar in resultaat.
vroeger ( lang geleden ) had het UWV een eigen re integratieafdeling, die was niet goed nee maar zoiets heb je wel nodig mensen die niet door commerciele belangen Worden gedreven snel te scoren
resultaatgericht werken met mensen kan niet op commerciele basis
ron mol · 24 maart 2010 at 13:17
beste,
ik ben op zoek voor http://www.wordt-ondernemer.nl naar enkele mensen die ene input kunnen leveren ana de site, informatie verstrekken ana mensen met een arbeidshandicap die voor zichzelf willen gaan beginnen.
wie wil er helpen