Zoek de leukste persoon op om na te apen

Gesprek met Sanne Roemen over leiderschap

‘Gisteren besloten een boek te gaan schrijven over Leiderschap en duurzaamheid. Wie moet ik daar over gaan spreken? #durftevragen plz RT’, zo twitterde ik op 27 augustus en kwam ik in contact met Sanne Roemen. Krispijn Beek (een mede-visienler) gaf haar op en mijn eerste gedachte was: ‘Wie is dat nou weer?’

Googlelen hielp ook niet echt, want waarom moest ik deze dame met maf rood haar eigenlijk spreken? Ik was toch op zoek naar ‘echte’ leiders die beroemd, machtig en hemelbestormend waren. Maar ik was ook wel weer nieuwsgierig waarom ik juist deze dame moest spreken voor mijn zoektocht. Na het gesprek was ik weer een illusie armer en een concept rijker. Wat een arrogante vooringenomen zak ben ik om te bepalen wie er wel en niet de moeite waard zijn om te spreken! Want Sanne bleek een prachtig origineel denker, een oprecht echt mens en een bijzonder dappere chick. Gevolg van het gesprek was dat ik in mijn zoektocht bekende, beroemde en machtige mensen naast onbekende, dappere mensen wil portretteren. Zo heb ik bijvoorbeeld besloten dat ik ook mijn vader wil opnemen in de zoektocht. Waarom zet hij zich nou eigenlijk altijd in voor een betere wereld? Staat hij zich op zijn 69e wekelijks uit te sloven in een tweede handswinkeltje voor het goede doel? Dus dank aan Krispijn en Sanne voor deze les!

Wat doe je eigenlijk?
Organisaties kloppen bij mij aan omdat ze aan de gang willen met social media. Mijn eerste vraag is altijd ‘waarom?’ Al snel kom je dan op redelijk existentiële vragen zoals: “Wanneer mag jij jezelf opheffen?’ Een concreet voorbeeld is dat het ministerie van Landbouw bij mij kwam met de vraag: ‘Hoe kunnen we netwerken en kennisuitwisseling rond een vitaal platteland stimuleren?’ (deze zin heeft Sanne vier keer moeten herhalen om mij duidelijk te krijgen wat ze nu eigenlijk zei). Mijn eerste vraag was dan ‘Wat is dan een vitaal platteland en is het er niet gewoon al?’ Uiteindelijk bleek niemand de term vitaal platteland te gebruiken. Daarnaast zijn er al hele sterke netwerken, maar alleen van gelijkgestemden. Zo weten de boeren van elkaar wat de beste landbouwmachines zijn, maar hoe ze een kampeerfunctie aan hun bedrijf kunnen toevoegen, konden ze elkaar niet vertellen. De beperking van het netwerk stond innovatie in de weg. Daarvoor is Guus.net voor gekomen. Een online platform waar kennis en netwerken bij elkaar komen. Zo schreef er een boer super enthousiast over het aanplanten van struiken op zijn slootkanten, waardoor hij de seizoenen weer beter zag op zijn land en de vogels betere beschutting kregen. De ambtenaar die de subsidies goedkeurt, zag via Guus.net voor het eerst wat de gevolgen waren van zijn werk.’

Waar komt het vandaan dat jij wil dat de wereld beter wordt?
Je vraagt eigenlijk waarom ik er geen puinzooi van wil maken? Volgens mij wil niemand dat! Ik denk alleen wel dat er veel mensen nog niet wakker zijn. Ik denk dat er niemand is die niet schrikt, als je ze verteld dat die kop koffie die je nu drinkt 500 liter water kost. Dan reageren ze: ‘Kan dat dan niet anders?’ De oplossing is alleen niet zo eenvoudig voorhanden. Waar haal je bijvoorbeeld een duurzame televisie vandaan. Ik kan mijn tijd vullen met projecten die bijdragen aan een betere wereld. Dus waarom zou ik mijn tijd besteden aan dingen die dat niet doen.

Wat kan een individu dan veranderen?
Een vriend van mij heeft zijn oude Mercedes bus omgebouwd om op koolzaadolie te rijden. Plantaardige brandstoffen zoals koolzaadolie zijn geen oplossing voor ons energie probleem. Maar op de juiste plek kan het wel een goede oplossing zijn. Met die bus is hij naar Mongolië gereden om daar de nomadenstammen voor te lichten. Die stammen gaan namelijk steeds dichter bij de stad wonen omdat ze afhankelijk zijn geworden van fossiele brandstoffen. Hij legde ze uit dat ze gewoon konden blijven nomaderen als ze op hun trekroute koolzaadvelden aan zouden leggen. Met als gevolg dat de steppen begraasd konden blijven worden. 1 man met 1 idee en een enorme impact.

Het eerste leiderschapsmoment
Mijn vader herinnerde me er onlangs aan dat ik op mijn elfde bij de gemeenteraad van Bussum zat om een veldje af te dwingen voor de fietscrossclub. Ik dacht dat het een kleine herinnering was die ik steeds groter had gemaakt in mijn hoofd. Totdat ik een mailtje kreeg van het bestuur van de fietscrossclub waarin ze mij als oprichter uitnodigden voor het 25 jarig jubileum. Toen dacht ik. O ja, het is dus echt waar.

Zwaan kleef aan
Op micro biologisch niveau zitten er stofjes in ons hoofd dat maakt dat we anderen na-apen, dat noemen ze spiegel neuronen. Dus dat baby’tje dat lacht, dat komt niet uit zichzelf. Dat is een spiegeltje van zijn moeder. Dus als er maar genoeg mensen zijn die leuk zijn om na te apen, dan krijgt dat een sneeuwbal effect.

Ik kijk zelf ook sterk naar anderen om te kijken wat ik daar van kan leren. Zo ben ik naar de sociale academie gegaan omdat ik Yvonne Keuls wilde worden. Zowel een mooi boek schrijven als met Jan Rap en zijn maat werken, dat leek me wel wat. Ik ben Arabisch gaan studeren omdat ik van die mooie IKON documentaires wilde maken. Op een vakantie kwam ik iemand tegen die zo geïnteresseerd was in mensen, zo goed in het voeren van het gesprek, dat ben ik toen ook gaan proberen. Het zorgde ervoor dat ik hele andere gesprekken met mensen kreeg.

Martijn Aslander heb ik ook nageaapt. Hij zij tegen mij dat ik op een podium moest gaan staan. Eerst kopieer je dingen die je van anderen ziet, maar dat gaat al snel over in het eigen maken. Mijn tip aan iedereen die veranderingen in gang wil zetten is dan ook: ‘Zoek de leukste persoon op om na te apen en ga dat onmiddellijk doen.’

Dit blog is geschreven in het kader van het boek dat ik aan het schrijven ben over leiderschap: Boven het maaiveld