Met de campagne ‘Het Nieuwe Werken doe je zelf’ is de hype rondom HNW op een hoogtepunt gekomen. Na een special in de VK-banen, een serie in NRC Next, nu ook een speciale uitgave van Lof. Waarom al die ophef? Is er nu echt iets fundamenteels aan de hand of proberen een aantal bedrijven gewoon hun computers, verbindingen en advies te verkopen?
Mijn keukentafel tijdens nieuw werken
Ik doe er zelf ook aan mee. Volgende week (op 10 november) organiseer ik een middag over Het Nieuwe Werken. Niet omdat ik nu een ‘believer’ ben van plaats en tijdonafhankelijke werken. Maar wel omdat ik geloof dat HNW het begin is van een interessante zoektocht. Het begin van het einde van de hiërarchische organisaties. Op weg naar een nieuwe vorm (die wellicht geen vorm zal zijn).
Overal hoor je over de kenniseconomie, ons voorland van welvaart en voorspoed. Zeker van belang, maar laten we niet vergeten dat we ook steeds meer een emotie-economie aan het worden zijn. Van een ober verwacht je niet alleen dat hij je drankje van de bar naar je tafeltje brengt. Hij moet dat ook met charme en warmte doen, want je wil je welkom en thuis voelen in dat leuke café. Van de marketing specialist verwachten we dat hij niet alleen alle 4 (of zijn het er al 6) P’s van Kotler beheerst. Maar ook dat hij met creatieve ideeën komt voor nieuwe verkoopkanalen en nieuwe producten. Vriendelijkheid en creativiteit zijn persoonskenmerken. Om die tot zijn recht laten kunnen komen, moeten organisaties hun medewerkers weer als mensen en als individuen laten werken. Het Nieuwe Werken is een eerste voorzichtige stap in de goede richting.
Jammerlijk is het dan ook dat bedrijven in de oude reflex van controle en beheersing schieten. Ze zijn op zoek naar een definitie van HNW, willen graag voorbeelden hebben van implementatieplannen, zoeken naar tools en ’tips and tricks.’ Kern voor mij is dat we zo gaan organiseren (wat heel wat anders is dan een organisatie) dat we mensen optimaal kunnen laten werken. Met plezier, ruimte voor ontwikkeling, vrijheid en verantwoordelijkheid.
Met die uitgangspunten is er inderdaad geen ruimte meer voor een ‘baas’ die je verteld wat je moet doen en hoe je dat moet doen. Er is wel plek voor leiders die mensen stimuleren om het beste van zichzelf te laten zien. Die ze motiveren om zich te ontwikkelen. Die ze aanspreken op de heersende waarden en normen. Een bijzondere zoektocht waarvan we niet weten waar hij naar toegaat en zeker niet waar hij eindigt. De enige houvast die we hebben is elkaar. Dus laten we elkaar vooral vasthouden!
Meer info en leuke voorbeelden op mijn Delicious pagina.
2 Comments
Dennis · 2 november 2010 at 19:58
Leuke column! Ik denk dat het ontwikkelen van een dergelijk systeem wel voor een heel groot gedeelte afhankelijk is van de zelfstandigheid van de aanwezige werknemers in een bedrijf en de specifieke functies die vervuld worden want…, hoe houd je de uiteindelijke resultaten meetbaar/cq het functioneren in de gaten? Voor sommige functies lijkt me bijzonder complex, en ik ken een paar voorbeelden van mensen die geboden vrijheden stevig misbruikten. Evt. misbruik moet wel duidelijk naar voren komen bij het management lijkt me, hoewel je juist vrijheid en verantwoordelijkheid wilt bieden. Thin line.
Saskia Tromp · 4 november 2010 at 13:24
Interessant hoe je het spanningsveld beschrijft tussen de beweging naar vrijheid en flexibiliteit van HNW en de behoefte aan structuur en “best practices” van organisaties. Ik ben benieuwd hoe dit in evenwicht gebracht kan / gaat worden.
Over de nieuwe vrijheid en wat dit doet met mensen; over het algemeen hebben mensen een groot gevoel van eigen verantwoordelijkheid en maken niet snel misbruik van de geboden vrijheid. Volgens mij (en ik heb meerede artikelen gelezen die dit ondersteunen) moeten mensen eerder afgeremd worden on te veel te werken dan dat ze er de kantjes vanaf lopen.