Ik ben geen liefhebber van de middelmaat.

Een gesprek met Marije Koets over leiderschap

In misschien wel een van de lelijkste kantoorpanden van Nederland ontmoet ik misschien wel de meest flamboyante directeur van een groot bedrijf. Marije Koets is een van de drie bazen van Vitae, een intermediair voor interim professionals met 1.500 medewerkers. Voor het gesprek kreeg ik van mensen uit mijn netwerk terug dat Marije een bijzonder mens is, maar ook wel vermoeiend en soms over-the-top. Na anderhalf uur zijn we gestopt met het gesprek door de haperende, verkouden stem van Marije. Anders hadden we nog wel een halve dag kunnen doorpraten. Marije is pure creatieve energie!

Oordeel
Het is ook best vermoeiend met me, maar het is ook best vermoeiend om mij te zijn. Ik ben continue gericht op verbetering. Ik denk altijd: ‘Het kan niet anders dan dit het beter, mooier, intenser kan.’ Ik functioneer lekker, en ben scherp als het spannend wordt, als we de uitersten zoeken. Ik hou dan slecht rekening wat dat met de ander doet. Ze willen vaak meer bedenktijd voordat ze zich uitspreken, terwijl ik trigger op snelheid. Tempo, tempo.

Waarom doe je dat?
Omdat ik denk dat het beter kan. Dat is een drive op zich. We zijn extreem veel oké met de middelmaat. Blijkbaar is dat een concessie die we collectief gedaan hebben, dat de middelmaat goed genoeg is. Dan zijn mensen relatief gelukkig, verdienen we relatief makkelijk ons geld, hebben we een relatief mooi bedrijf, waar mensen relatief tevreden zijn.

Nou en?
Ik ben geen liefhebber van de middelmaat. Er wordt dan namelijk geen verschil gemaakt. De bron van geluk ligt bij het gevoel dat je jezelf in beweging brengt en je dus ontwikkeld. Het gevoel dat je excelleert in de fase waarin je op dat moment bent. Zo breng ik twee dingen bij elkaar. Mijn eigen excelleren en van daaruit de organisatie laten excelleren. Het gaat mij niet om de wereld verbeteren, ook al is dat mooi als ik op mijn manier mijn eigen wereld, en daarna de wereld van Vitae en daarna de wereld van werk een beetje zou kunnen verbeteren. Als het beter kan, laten we het dan alsjeblieft doen.

Hoe werkt dat binnen Vitae?
Je ontwikkelt je nooit omdat een ander zegt dat het moet. Dat kan alleen vanuit intrinsieke motivatie. Leg het eigenaarschap, het stuur van de eigen ontwikkeling bij de professional. Dat doet twee dingen. Er is geen vaag collectief wat ‘de organisatie heet’ die blijkbaar allerlei dingen moet faciliteren voor jouw ontwikkeling en dus ook niemand die je de schuld kan geven. Zelf aan het stuur zitten van je eigen ontwikkeling betekent ook dat je er ook op beoordeeld wordt. Dan kijk je wel uit voor het weglopen van de pijn die bij ontwikkeling komt kijken. Want dan voel je dat ook in je portemonnee. Dit is de deal die je maakt als je binnenkomt. Jij wordt een goed professional.

Wie zorgt er voor de balans?
Daarom zou ik deze organisatie nooit alleen mogen besturen. Organisaties die door één iemand bestuurd worden zijn een gevaar op de weg. Dus ik wil een lans breken voor gedeeld leiderschap. Bij Vitae zijn we met zijn drieën verantwoordelijk voor het bedrijf: strategie, operatie en resultaat. Hiervoor zijn we evenredig verantwoordelijk. We hebben alle drie aan ander aandachtspunt en een andere vakinhoudelijke kracht. Dat houdt elkaar enorm op spanning. De drie aandachtsgebieden zijn Merk (red. Marije’s vakgebied), Vakmanschap en Resultaat. Met zijn drieën voer je een scherp spel en samen zorgen we ervoor dat er niet een uit de bocht vliegt. Hierdoor worden we nooit een 100% resultaat gedreven organisatie. Dus je hebt een aandachtsgebied vanuit je eigen vak, maar bent ook gezamenlijk verantwoordelijk voor het eindresultaat. Dat nuanceert enorm voor iemand die zo hysterisch is als ik. Basis voor deze samenwerking is natuurlijk respect en gezamenlijkheid. Als je alle drie gaat trekken aan de hoeken van die driehoek, dan rekt deze op en wordt het dus beter en mooier.

Tip
Durf zonder angst te bezien wie je bent en dat mee te brengen naar wat je doet. Als je daarin je zoektocht inzichtelijk durft te maken, dan boort dat zoveel liefde en energie aan dat je met elkaar verschil kan maken.

Dit blog is geschreven in het kader van het boek dat ik aan het schrijven ben over leiderschap: Boven het maaiveld