Een gesprek met Ludo Keizer over leiderschap
Tussen 111 jonge potentiële leiders loopt een kerel met een afgezakte broek, kale kop, een petje en afwijkend taalgebruik. Ludo staat naast me op het leiderschapsweekend van Visie Nederland als hij de grootste kakker van de groep te kakken zet. Ik sluitt Ludo direct in mijn hart. Ludo Keizer is een man van de straat met een bijzonder verhaal. Alles gedaan wat door ouders, wet en god verboden is. Een rebelse schopper tegen heilige huisjes. Althans zo ziet het er aan de buitenkant uit. Van dichtbij is Ludo een intelligente, krachtige communicator, die de brug slaat tussen de straat, politiek en bedrijfsleven. Hoe kijkt hij naar leiderschap?
Wat is leiderschap voor jou?
Liefde en eigenzinnigheid. Hahaha, ja “ouwe”, gewoon ff in 2 woorden! Denk je dat ik er niet vooraf over nagedacht heb (grote glimlach)? Ik denk: “welke vragen gaat hij mij stellen!” Leiderschap zit in jezelf en gaat vooral over jezelf. Maar gaat uiteindelijk wel over de verbinding met je omgeving en de mensen om je heen. Dat doe je vanuit liefde. Anders zou het nooit de juiste vorm van leiderschap zijn, als je dat vanuit haat of agressie of ‘whatever’ doet. Ik zeg niet dat het niet kan, maar het zou niet de juiste insteek zijn voor een wereld waar we allemaal beter en blijer van worden.
Liefde zit dan in je mogelijkheid om te verbinden met mensen om je heen. Maar ook vanuit het onderwerp of het thema waarin je mensen wil meenemen. Dat doe je vanuit de positieve connectie die je daarmee hebt. De eigenzinnigheid heb je nodig om wel je eigen weg in te slaan. Gekke dingen durft te doen. Die eigenzinnigheid is dat als iedereen rechts gaat, dat je er in ieder geval over nadenkt om links te gaan. Dat je de ballen hebt om dat te doen. Maar niet omdat je de anderen wil irriteren. En daar zit de balans dus met liefde in. Ik wil ook wel even ‘on-the-record’ zeggen dat ik het allemaal niet weet. Zo kijk ik er tegenaan en ik ben ook maar wat aan het ouwehoeren.
Wat moet er dan anders?
Ik had in ieder geval wel lekkerder zittende stoelen willen hebben in dit café (het gesprek met Ludo vond plaats in een Amsterdams café met hele harde stoelen). Verder heb ik niet echt een vast beeld wat er nu precies anders moet. Ook weer zo’n vaststaand beeld over leiderschap. Als je nu naar de wereld kijkt en je neemt even de geluidsdragers. 1948 de LP, 1970 de cassette, 1990 de CD en 1997 de MP3. Dus de ontwikkeling ging grofweg van 30 jaar, naar 20 jaar, naar 5 jaar. Dat gaat dus steeds sneller. Hoe de ‘fuck’ ga ik dus een plaatje hebben van hoe het zou moeten zijn. Dat probeer ik het afgelopen jaar nu precies te accepteren. Voor mij bestaat er geen plaatje van wat het moet zijn. Wat ik nu ben, is wat ik nu ben. En daar moet ik het mee doen. Daar moet ik van genieten en daar moet ik van groeien. Dat geldt ook voor de wereld, wat er nu is dat is goed.
Mijn lezingen gaan altijd over één ding, dat er op deze wereld geen definitieve waarheid bestaat. Dus daar leef ik mee. Ik snap dat er heel veel leiders zijn die leven in een wereld met absolute waarheden. Dat kan bij mij niet. Ik werd atheistisch opgevoed, volgde christelijk basisonderwijs, maar kreeg moslim vrienden. Om maar eens wat te noemen. Een munt heeft 2 kanten, en ik heb m zelfs wel eens op z’n zijde zien staan…. Snap je?! Dé waarheid bestaat niet altijd, dat probeer ik te accepteren.
The age of change
Mijn boodschap is, wees relaxed met veranderingen. Ze zullen alleen maar sneller en sneller gaan. Als jij een hekel hebt aan veranderingen, dan maak je het jezelf en je omgeving wel heel lastig. Ik wil ook niet zeggen dat je met elke verandering mee moet gaan. Alleen zodra je er open voor staat, dan kun je er voor kiezen. Elke verandering biedt weer meer keuze mogelijkheden. In mijn verhalen en lezingen laat ik daar filmpjes over zien. Een meisje van 2,5 die een iPad in de handen krijgt en die binnen 2 minuten dat ding zelfstandig bestuurt, gebruikt dat ding voor spelletjes. Ander filmpje is van opa Strubbe van 86 die tot een jaar geleden nog op WordPerfect zat. Hij is op de iPad overgestapt om te mailen en ‘www’ op te zoeken op Google. Ze staan allebei open voor de verandering en kiezen welke mogelijkheden ze gebruiken. Ik probeer in mijn lezingen daar mensen in mee te nemen.
In Nederland zijn we nog steeds heel erg op zoek naar dingen waar we ons aan vast kunnen houden. We hebben nu een strijd over cultuur die verandert. Cultuur is nog nooit niet veranderd! Een achterlijke gedachte dus. Het maakt me niet uit, ik respecteer het wel als dat zo voelt voor mensen. Alleen ik wil laten zien dat verandering er altijd is geweest. Ik voorspel dat de ‘major’ trend van de komende eeuw verandering is. Niet meer wat er veranderd, maar dat er constant verandering is. Een uitdaging waarin we vertrouwen moeten vinden. Daar moeten we als leiders mensen in mee te nemen.
Dit blog is geschreven in het kader van het boek dat ik aan het schrijven ben over leiderschap: Boven het maaiveld
4 Comments
Anke · 19 april 2011 at 08:23
Fijn stukje zo op de vroege ochtend, no nonsense en spot on, deze jongen heeft een goede houding, er mogen van mij veel meer van dit soort leiders opstaan. En dat filmpje van dat meisje op die Ipad, geweldig! Opa Strubbe blijft natuurlijk een topper…
Dank je wel voor deze blog bij mijn kopje koffie
Glenn van der Burg · 19 april 2011 at 08:28
Beste Anke, dank voor je reactie. Mooi dat het goed smaakt bij je eerste kop koffie!
marsha · 20 april 2011 at 13:14
mooi hoor! ik hoor het ludo zo zeggen, ben reuze benieuwd naar je boek. Dit is alvast een mooie voorbode. good luck met de rest!
Glenn van der Burg · 20 april 2011 at 15:26
Thanx.