Ook al lijkt het in de verkiezingstrijd te gaan om links of rechts, in ons werk moeten we vooral links en rechts gebruiken. De hersenhelften wel te verstaan. Links zorgt globaal voor analyse, structuur en ratio. Rechts voor intuïtie, ruimtelijkheid en creativiteit. In onze opleiding en ons werk trainen we die linkerkant zeer intensief. Hierdoor vergeten we dat het stimuleren en gebruiken van de andere helft tot nieuwe oplossingen en ook nieuwe energie kan leiden.
Vandaag had ik zelf weer een aardig staaltje hiervan tijdens het uitwerken van een anderhalf uur durend interview. Na een uur of twee merkte ik dat mijn aandacht verslapte, dus nam ik even tijd om iets heel anders te doen. Even van links naar rechts dus! Gelukkig werkte ik thuis en kon ik zo mijn gitaar uit de hoek pakken. Een liedje spelen en na 5 minuten was ik weer scherp! Op naar het volgende deel van het interview.
Luister hoe dat klinkt, muziek terwijl of eigenlijk tussen je werk in.
Maar hoe doe je dat als je op kantoor zit? Als je nog in een traditionele werksituatie zit? Vinden collega’s het vreemd als even gaat tekenen, een liedje zingen? Waarschijnlijk is het zelfs afwijkend als je om half drie een luchtje gaat scheppen. Oud Olympier Marko Koers vertelde mij ooit dat de piekmomenten van je IQ van 10-12 uur, van 15-17 uur en van 20 tot 22 uur liggen. Waarom maken we niet meer gebruik van die kennis? Iedereen kent de after-lunch dip en toch schuiven we na de lunch weer achter ons bureau in de hoop op goede ingevingen en top-productiviteit. Nu pleit ik niet voor ongecontroleerde vrijplaatsen waar iedereen maar wat doet. Wel pleit ik voor een open gesprek tussen collega’s over de momenten dat ze topprestaties leveren en de momenten dat ze eigenlijk futloos zijn. Hoe werkt het bij jou in je werk?
1 Comment
Stephan · 20 augustus 2012 at 17:28
Glenn, mooi verhaal en mooi gezongen&gespeeld! Helemaal the way to go, ook wat betreft links en rechts.
Of die productiviteitspieken voor iedereen gelijk liggen betwijfel ik wel. Metabolisme/levensstijl/fase/etc verschillen m.i. per persoon. De aandacht daarvoor is doorgaans ondergewaardeerd, wat dan weer goed is voor de waardering van mindfulnesscoaches. 😉
Mijn persoonlijke opvatting is dat ZZP-ers en werknemers naar een gelijkgestelde maatschappelijke status moeten om dit beter mogelijk te maken. Dat kan ook een antwoord vormen op de steeds meer afbrokkelende vakbonden. Op naar werk zonder ‘baan’ (uitvinding van industrialisering).
Ik ben benieuwd naar jouw kijk hier op. Mijn indruk op een afstandje is dat MVO NL zich sterk richt op het klassieke werkgever/nemer model. De inzichten die je gaande weg vermeld leiden m.i. uiteindelijk tot ‘nieuwe taal’. Misschien deels wel instrumentaal. 😉
Nogmaals: benieuwd naar jouw kijk!
Groet,
~ Stephan