„Wil jij mijn boek lezen en daar dan een blogje over schrijven.” Een eenvoudige vraag van Katinka Velthuijs, waar ik direct volmondig „Ja” op antwoordde. Want ik vind het een eer, dat iemand die met veel liefde al haar inzicht, kennis en passie stopt in iets magisch als een boek. Want dat is het toch nog steeds. Ook al kan iedereen een boel bladzijden voltikken en het uitbrengen als e-book, een echt boek schrijven roept voorlopig nog even een gevoel van diep respect op bij anderen.
Het boek „Hoezo, de baas?” van Uitgeverij Eburon viel op mijn deurmat en mijn zoontje kwam er mee aanrennen met de blije boodschap: „Pap, er is een kadootje met de post gekomen.” Ik scheurde ongeduldig de enveloppe open en daar was het boek van Katinka. Een boek over leiderschap en management in organisaties. Precies het onderwerp waar mijn interesse ligt. Welke invalshoek neemt zij? Welke nieuwe inzichten geeft ze mij mee? En gaat het haar lukken om een aantrekkelijke vorm te kiezen? Want heel eerlijk, de meeste managementboeken worden geschreven als een niet al te onderhoudende scriptie. Met een analyse van de wereld om ons heen, een probleemstelling en mogelijke oplossingsrichtingen. Kortom, goed materiaal om bij in slaap te vallen.
Na het openslaan van het boek van Katinka wilde ik het eigenlijk direct weer dicht doen. „O, nee?!?!” was mijn eerste reactie. „Hoezo, de baas?” is geschreven in de vorm van een verhaal over fictieve personages die samen in een bedrijf met elkaar werken. Een vorm waar ik eigenlijk niet zoveel mee kan. Want als je de parabel gebruikt als vorm voor een boek, dan moet het wel heel goed geschreven zijn. En meestal is dat helaas toch niet zo. „Het Doel” van Goldratt is een positieve uitzondering, een boek dat ik in een ruk uit heb gelezen. Maar dat is dan ook geschreven als een spannend detective boek, met stevige karakters, spanning, ellende en emotie. Een voorbeeld van een misser is „CSR for HR” van Elaine Cohen. Prima inhoud, maar door de dialoog tussen twee HR managers kom ik er niet doorheen.
Daar zat ik dus met de vrucht van de noeste arbeid van Katinka Velthuijs, een belofte om er een blogje over te typen en frisse tegenzin om het te gaan lezen. Wat te doen? In de zon, in de tuin waagde ik een poging om schuin door het boek te lezen. Het verhaal gaat over de ommezwaai in een organisatie van ouderwets management met alle uitwassen naar mensgericht, coachend, dienend management. De vorm bleef mij dwars zitten. De gebroeder Heath hebben het in hun bestseller „Made to Stick” helder verwoord. Een pakkende boodschap moet elementen van S.U.C.C.E.S in zich hebben. Simple, Unxpected, Concrete, Credible, Emotional, Story. Ik mis het simpele want er worden wel heel veel onderwerpen aangesneden. Ik mis het element van verrassing, waardoor ik als lezer gedwongen wordt om verder te lezen. En ik mis het emotionele. De gebeurtenissen zijn wel herkenbaar en vervelend, maar niet echt dramatisch. Dus legde ik het na een uur toch maar weer weg.
0 Comments