De lucht is de laatste jaren zwanger van verandering. Als je niet aan Het Nieuwe Werken doet, dan komt jong talent niet meer bij je werken. Als je geen idee hebt wat jouw WHY ofwel jouw bijdrage aan de wereld is, dan wordt je nooit succesvol. Als jouw medewerkers niet doen waar ze goed in zijn, dan verspil je veel kwaliteit. En als jouw personeel niet volledig engaged is, dan nemen ze intrinsiek ontslag. Kortom: als je blijft doen wat je altijd deed, dan krijg je zeker niet meer wat je altijd kreeg. Vandaag was Ricardo Semler, een van vernieuwers van onze wereld van werk, te zien en te horen in de buitenwijken van Nieuwegein voor een dol enthousiast publiek van zo’n 600 mensen.
Semler stelt de menselijke maat al zo’n 30 jaar centraal in zijn bedrijf Semco. Een conglomeraat van bedrijven die koelsystemen en industriele machines maken, maar ook belastingaangiftes doen. Tijdens het congres vergeleek hij het werving en selectieproces bij bedrijven met internetdating. De werkgever doet zich voor als Angelina Jolie, het meest fantastische bedrijf om voor te werken. De werknemer poetst zijn CV op tot een ware Brad Pitt. Geen wonder dat deze gang van zaken leidt tot bittere teleurstelling. Bij Semco worden nieuwe collega’s geworven in een twee tot drie uur durend gesprek, waarbij alle sollicitanten en geinteresseerde collega’s (soms wel 30) aanwezig zijn. Een aantal van hen draaien een paar dagen mee om echt gevoel te krijgen bij het werk. Pas dan wordt in gezamenlijkheid besloten wie er het beste past. Niet de leidinggevende kiest (want die is er niet), maar de collega’s kiezen.
Ricardo Semler is zelf al een aantal jaar weg uit het leiderschap van Semco. In de evaluatie van het leiderschap, die elke 6 maanden plaats vindt door de medewerkers, scoorde hij zelf twee keer onder de 70% waardering. Voor hem onvoldoende draagvlak om aan te blijven. Dus was het tijd voor iemand anders om het stokje over te nemen. Zo leef je zelf je eigen filosofie en maak je het waar.
Ondertussen steken er steeds meer bedrijven hun kop boven het maaiveld. Bedrijven die echt op een andere manier organiseren. Voor het nieuwe boek dat ik aan het schrijven ben, ga ik bij deze bedrijven op bezoek om hun verhalen op te schrijven. Hoppenbrouwers, Finext, Effectory, MeursHRM en Voys zijn enkele dappere Nederlandse voorbeelden die de zoektocht zijn aangegaan. Ook al ben ik elke dag bezig met dit mooie onderwerp, toch merk ik dat het lastig is om je een andere vorm van organisatie voor te stellen. Werken zonder hierarchisch managers roept ook bij mij veel vragen op: Wie neemt mensen aan en ontslaat? Wie bepaalt het salaris? Wie keurt de uitgaven dan goed? Wie doet de betalingen?
Vandaag viel mij tijdens het congres op dat wij nog een andere uitdaging hebben. Een behoorlijke drempel die wij samen moeten slechten om tot echte verandering te komen. Met een zaal van 600 believers komen ook wij niet tot nieuwe taal, nieuwe woorden. Deze 600 believers, inclusief mijzelf, spreken nog steeds over zij, de medewerkers, het personeel, die mensen, werken en vrij zijn enzovoorts. En op het podium staan nog steeds de leiders, directeuren en ondernemers. Mijn uitdaging aan jullie allemaal (al die voetbalstadions vol met lezers van dit blog 😉 ) maak nieuwe woorden, creëer nieuwe taal. Noem iemand waar je mee werkt een collega, onafhankelijk van zijn of haar taak, rang, stand, zzp, uitzendkracht of baas. Want taal maakt cultuur en cultuur drijft verandering.
0 Comments