Er is een nieuwe vrouw in mijn leven. Ze is grappig, heeft prachtige bruine krullen en heel speels. Mijn vrouw vindt het overigens prima. Mijn nieuwe vlam. Sterker nog, ze is zelf ook verliefd op haar. Bobbie kwam 6 weken geleden in ons leven en ze is direct bij ons ingetrokken. Na wat aanpassingsproblemen heeft ze haar plekje gevonden en ze is al bijna zindelijk. Bobbie is onze donkerbruine Labradoodle pup. Die ons leven in de war heeft gestuurd, ons soms tot wanhoop drijft en ons leven nu al heeft verrijkt.
Bobbie is ook een studie object voor mij. Anders dan haar leeftijdsgenoten uit Generatie Z, is haar motivatie behoorlijk eenvoudig. Ze heeft geen behoefte aan purpose in wat ze doet en zoekt niet continu naar leeropportunities. Bobbie wil veiligheid, spelen, beetje bijten en natuurlijk vooral brokjes. Heel veel brokjes. En die heb ik nu dus ook overal en nergens. In mijn jaszakken, broekzakken, in doosjes her en der verspreid over het huis. Brokken zijn een instant beloning voor Bobbie.
Onze puppytrainer legde haar opvoedingsfilosofie heel eenvoudig uit. Gedrag dat je graag wil zien, dat beloon je direct met aandacht en een brokje. Gedrag dat je niet wil zien, dat negeer je en voorkom je. Dus hangen de gordijnen een meter van de grond, staat alles midden op het aanrecht. Zijn de planten tijdelijk verhuisd naar de eerste verdieping en gaan de afwasmachine en alle deuren direct na opening weer dicht. En als Bobbie dan toch iets doet wat wij niet willen, dan leiden we haar af. Klinkt allemaal heel makkelijk, maar je lieve puppiehondje negeren als ze voor de eerste keer tegen je op springt en zachtjes in je broek bijt is best lastig. Helemaal als ze dat nu doet, met scherpe tandjes. Er zijn al een paar joggingbroeken van de kinderen en spijkerbroeken van ons gesneuveld. En pleisters geplakt.
Hoe leer je een hond dan om netjes aan de lijn te lopen en niet te trekken. Om te zitten, liggen, poot te geven als je daar een commando voor geeft? Belonen, belonen, belonen en wat geduld. Doet Bobbie precies wat je wilt, dus toevallig een poot optillen, dan beloon je dat uitbundig. Met veel blijdschap en natuurlijk een brokje. Dus negeren wat je niet wil zien en aandacht geven, belonen wat je wel wil zien. En zo kan Bobbie na zes weken zitten, af, poot, high five en omrollen. Allemaal onmisbare skills in een hondenleven.
Hoe doen we dat in organisaties? Hoeveel energie stoppen we in het voorkomen van het verkeerde gedrag en hoeveel energie stoppen we in het belonen, het aandacht geven aan het goede gedrag? Als je naar een gemiddeld harkje van een organisatie kijkt en je checkt even de stafafdelingen: Compliance, Risk, Control en ja zelfs HR besteed toch wel heel veel aandacht aan wat niet kan, mag of goed is. Arbeidstijdenwet, arbeidscontracten, de beoordelingscyclus.
En de belangrijkste persoon voor een medewerker? Degene die de meeste invloed heeft op het werkgeluk en de prestatie? De manager? Waar gaat jouw aandacht als manager vooral naar uit? Neem eens een willekeurige dag. En hou het bij in een notitieboekje. Drie kolommen. Eerste kolom de uren van je werkdag. Tweede kolom je aandacht voor gewenst gedrag en uitkomsten. Derde kolom je aandacht voor ongewenst gedrag en uitkomsten. Ik ben benieuwd hoe de balans bij jou ligt.
Mijn motivatie vaardigheden worden bij Bobbie in ieder geval behoorlijk getest. Tijdens het schrijven van deze column ben ik vier naar haar toegelopen om Nee te zeggen bij het knauwen aan een stoelpoot, terwijl ze tegen de kast opsprong waar de brokjes in zitten enz. Kortom er is bij mij nogal wat werk aan de winkel. Bobbie helpt mij leren motiveren.
0 Comments